Ужо сонца закацілася 
За чорные ляса,
Там, дзе птушкі раньше пелі 
На розны галаса.

... зеленым
Стаяла там ізба.
У той маленькай ізбушке 
Удовушка жыла.

Аднойчы два героя
Просілісь начаваць – 
Ой, пусці, пусці хазяюшка,
Пусці нас начаваць.

Я ў полі работала,
Дамой поздна прыйшла, 
Ой, я вечеру паела –
Гасцей я не ждала.

Не нада нам, хазяюшка,
Не нада нічаго, 
Ой, мы заўтра на расвету
Апяць у паход пайдзём.

Хазяйка сагласілася,
Пусціла начаваць, 
Вось адзін герой заходзіць,
Садзіцца ён за стол.

Адзін герой заходзіць,
Садзіцца ён за стол, 
Ой, другой герой заходзіць,
Заводзіць разгавор.

Скажы, скажы, хазяюшка,
З якіх ты пор удава – 
То е з сорак перваго году,
Як началась вайна?

Я з сорак перваго года, 
Як началась вайна,
Ой, як мужа майго нет, 
I сынушка няма.

Узнай, узнай хазяюшка, 
Ты мужа свайго,
Ой, прыйшлі, прыйшлі пагрэцца, 
Сыночка сваего.

Я мужа не ўзнала, 
Бо ён ужо стары, 
Ой, сыночка не ўзнаю –
Ён дважды-то герой.

Цяпер я не гарую,
Цяпер мне не беда, 
Ой землю …
А мне гора няма.